Hersenspinsels

Het begint allemaal in mijn hoofd, van die geromantiseerde gedachten die echt veel te groot zijn uitgedacht terwijl ze eigenlijk maar om een klein iets gaan.Veel te diep gaat het soms. Daar zit ik dus de hele dag mee opgescheept.

"Kijk, een bloem." Zou een ander denken. Misschien kijken ze er niet eens naar, of kijken ze wel maar komt er geen specifieke gedachte in hun hoofd op. Ik denk: "Wauw. een mooie blauwe bloem, haar blaadjes zijn een beetje rond en dan eindigend in een soort puntje. Hoe zou deze bloem heten? Was het niet een vergeet mij niet? Dat moet ik eens opzoeken." Ik word soms gek van mezelf. Ik ben altijd afgeleid en kan nooit een gesprek voeren zonder dat ik iemand erger met mijn afwezigheid. "Verstrooide professor"", "Dromer", "denkertje", "chaoot". Dat zijn van die namen die ik al te vaak gehoord heb. Misschien wel net zo vaak als dat iemand me bij mijn eigen naam noemde. Geeft niet, ik kan er weinig aan doen.

Maar goed, ik bedenk soms zulke overdreven grote spinsels bij de meest kleine dingen dat ik ze kwijt moet. En dat wil ik graag aan jullie laten lezen. Want naast dat ik soms overdreven gestrest, verdrietig, boos of chagrijnig kan zijn, geniet ik ook overdreven veel van hele kleine dingen. En het liefst zou ik die dingen met de hele wereld willen delen. Een foto van zoiets kan voor een ander vrij normaal lijken. Maar als ik nu eens vertel hoe ik de dingen zie. Misschien zie jij het de volgende keer ook wel een tikkeltje mooier.

Kusjes x