Irrationele angsten

Shit, daar is dat gevoel weer. Geen idee wat het is, waar het door komt en niemand kan mij echt vertellen wat ik er aan kan doen. Alhoewel, Er word gezegd "gewoon gaan." Maar dat is voor mij op zo'n moment niet het antwoord waar ik op zit te wachten. Ik weet wel dat het de beste remedie is. Maar hallo, t voelt zo'n groot obstakel.

Ik weet niet wanneer de eerste keer was dat ik me zo voelde. Wel weet ik dat ik het ongeveer vanaf mijn 19e heb. Ik weet wel dat t in de zomer het ergste is. Misschien omdat iedereen dan naar buiten gaat. Als ik het een tijd niet heb gemerkt mis ik het niet. Ik denk nooit, "Hee, ik heb t al een tijdje niet gehad." Het komt gewoon altijd onaangekondigd en als een klap. Het kan 2 dagen duren, maar ook 2 weken. En ik en de enige die er wat aan kan doen.

Ik zit thuis, de zon schijnt en ik hoor mensen buiten. En opeens bekruipt me een vaag gevoel van angst en een drukkend gevoel op mn borst. Daarbij word ik boos, boos omdat ik meteen weer herken waar dit naartoe gaat. Waarom het gebeurt? Geen idee. Normaal gesproken weet ik niet hoe snel ik buiten moet zijn. Een glas koud water en een sigaretje mee. Ik voel me onzeker. Heb het idee dat ik iedereen tot last zal zijn die buiten zit. In mn hoofd zie ik mensen naar me kijken met een gekke blik. Dan ga ik maar niet.

Ik ben soms bang voor onverklaarbare dingen. En dit is er een van. En misschien is het wel een van de vervelendste.