Poof! Ha haa! You're old!

Ik zit een beetje te scrollen over mijn newsfeed op Facebook. Er komt niet veel bijzonders voorbij maar toch bij ik doorscrollen, iedereen kent dit. Wie weet mis je iets.

Voor ik het weet kan zomaar ineens een half uur voorbij zijn zonder dat ik dat heb gemerkt. Een een half uur word een uur. En shit, het is al 15.00!

Maar goed, ik kom ineens een artikel tegen via Ryot. De titel luidt: You were young when Harry potter came out. Flipendo! Now you're old.

Ik ben helemaal niet oud! Is mijn eerste gedachte.

Maar ondertussen ben ik al dichter bij de 30 dan bij de 20.

Gek idee, voor mijn gevoel ben ik gewoon het kind van mijn ouders. Ook al ben ik zelf moeder. Dat gevoel blijft. Er komt zo'n moment dat je even stilstaat en kijkt. Kijkt hoe alles nu eigenlijk werkelijk is. Ik heb een man. Als ik naar hem kijk zie ik fijne lijntjes in zijn gezicht en hij krijgt her en der wat grijze haartjes. Het misstaat hem niet. Hij is er juist nog leuker door.

Ik heb een redelijk appartement. Ik begon in een half afgebroken flat dus dit is zeker een verbetering. We zijn op zoek naar een eengezinswoning. Waarom? Omdat ik daar nog een hele tijd met ons gezin wil wonen. Mijn gezin.

Zo'n gezin waarin ik eerst het kind was. Een van de 3. De oudste, en ik was me toch een blij kind! Mijn vader en moeder, mijn 2 jongere broers en ik. Met zijn 5en. En het was voor mij perfect.

Elk jaar met mijn verjaardag mocht ik uitkiezen wat ik samen met mijn vader en moeder ging doen. Een hele dag met zijn 3en. Ik koos ervoor om voor mijn 11e verjaardag naar de bioscoop te gaan. Naar Harry Potter. Groots uitgepakt werd er. Dit was DE hit in de bioscopen. Toen ik de grote hal in liep voelde het alsof ik in een sprookjeswereld terecht kwam. Ik had nog die heerlijke gave dat fantasie heet. En het was Fantastisch! Ik had kriebels in mijn buik. Zo opgewonden over alles wat ik zag. Er stond een snoepstand met erachter een dame verkleed als heks. Ze verkocht alle snoepjes die ook in de film werden gegeten. Wauw! Dat was wel heel gaaf. Ik mocht er 2 van uitzoeken. Ik koos de Smekkies in alle smaken en de chocokikkers. Die Smekkies hadden in de film enorm gore smaken en zaten in blauwe zakjes die je met een geregen touwtje kon dicht knopen. Die van mij zaten in een soort Skittle's doosje en het waren toch echt gewoon Jellybeans. Maar god, wat vond ik het geweldig dat ik ook die snoepjes had! De chocokikkers sprongen in de film alle kanten op als je het papiertje er vanaf haalde. Die van mij kon ik zonder problemen in m mond stoppen. Geen probleem om er zo veel mogelijk naar binnen te werken tot ik er misselijk van was.

Ik herinner mij het moment dat ik samen met mijn vriendinnetje nog Sint Maarten ging lopen. Met een zelfgemaakt lampion langs de deuren. Uit volle borst alle (al te vaak gezongen) Sint Maarten liedjes zingen om erna een snoepje te mogen uitkiezen uit een mand die je toegereikt kreeg. "Wat prachtig gezongen!" werd erbij gezegd. En dan ging je weer verder. Op naar het volgende huis. Maar op dit moment wat ik mij herinner, schaamde ik me. Het jaar ervoor had ik zo hard mogelijk alle liedjes gezongen en was ik thuis gekomen met te veel snoep voor mij alleen. En nu dacht ik, ik ben hier misschien te oud voor. Ik ging naar huis, met een soort pijn in mijn hart en een haast lege tas. Dit is mijn eerste herinnering met als onderwerp "Ik ben er misschien te oud voor."

Het schooljaar erna ging in naar de middelbare school. In dit jaar kreeg ik te maken met dingen waar ik een jaar ervoor nog niet over na had gedacht. Misschien niet eens het bestaan van wist. De jongens renden niet meer weg voor de meisjes. Die waren juist interessanter dan ooit. Ik was voor het eerst echt verliefd en hij op mij. Voor het eerst zoenen, voor het eerst stiekem een sigaretje roken, Voor het eerst make-up en schoolfeestjes. Jeetje, wat was dat een leuke en spannende tijd.

Het lijkt zo kort terug, Maar ondertussen is het al 15 jaar geleden.

Ik voel me afentoe nogsteeds als toen. Voor elk mooi iets is een eerste keer. En mijn doel is nog een hoop eerste keren te beleven. Want die zijn zo verschrikkelijk mooi! Ze geven me net zo'n magisch gevoel als mijn verjaardag vieren samen met mijn vader en moeder en Harry Potter.

Ik ben nog lang niet oud, maar de tijd gaat veel te snel. En voor ik het weet, is er weer een jaar bij gekomen. En een jaar word 2 jaar.

Ik wil genieten van alles wat er gebeurt. En daarvoor moet er soms een traan gelaten worden. Moeten er grijze haren groeien en rimpels zichtbaar worden.

Liefs x