Spoor 1a van Rotterdam centraal.
Ik loop rondjes op het perron. Spoor 1a op Rotterdam centraal. Ik denk wat na, terwijl ik ondertussen stap voor stap langzaam vooruit loop met mijn handen in mijn zakken. Ik loop even naar het balkon om over de grote hal heen te kijken omdat ik daar iets “nieuws” zie en loop daarna weer gedachteloos verder. Ik ben de enige die rondjes loopt. De rest staan stil met zijn hoofd naar beneden naar zijn smartphone te kijken. Maar waarom zou je geen rondjes lopen? Als je stil blijft staan met je hoofd zo gebogen krijg je het koud en pijn in je nek. Maar toch. Je hebt een bezigheid. Iets anders dan die rondjes.
Er kijkt een man op van zijn smartphone als ik langs loop en duikt vrijwel meteen weer met zijn hoofd naar beneden. Even denk ik, wat zouden al die koude mensen met pijnlijke nekken denken als ik voor de 6e keer langs loop? En meteen daarna denk ik dat dat me eigenlijk niets boeit. Het lijken wel een stel ingeplugde zombies die totaal offline zijn van de werkelijke wereld. Er komt nog net geen kwijl uit hun mondhoeken. Mijn gedacht zal onaardiger zijn dan die van hun over mij. Als ze me überhaupt wel opmerken.
Ik ben best trots op mezelf dat ik al een hele tijd geen smartphone meer heb. Het enige wat ik vandaag in de trein miste was mijn boek. Maar nu ik die toch vergeten was kon ik net zo goed een stukje schrijven over perron 1a op Rotterdam centraal. En dat is misschien nog wel leuker.